Fotoğraflar ve tanıklıklarla Los Angeles yangını: ‘Geride dönecek hiçbir şey kalmadı’
ABD’nin en varlıklı eyaletletlerinden California’daki Los Angeles kenti alevlere teslim oldu. Fırtınayla kontrolden çıkan yangın on binlerce evi tehdit ediyor.
En az 11 kişi hayatını kaybetti, yaralı sayısının da yüksek olduğu aktarılıyor.
10 binden fazla yapı ve 150 kilometrekare alan tahrip oldu.Tarihi yangının yarattığı yıkımın genişliği, birkaç gün içinde netleşecek.
Palisades’de evi tamamen yanan BBC muhabiri Lucy Sherriff yangının ilk anlarına şahit oldu.
Onun ve haber ajanslarına konuşan tanıkların yaşadıklarını aktarıyoruz.
‘Geride dönecek hiçbir şey kalmadı’ – BBC muhabiri Lucy Sherriff
İki gün önce uyarısı yapılan Santa Ana rüzgarları konusunda zaten aşırı endişeliydim. Rüzgarın hızının 130 km’ye kadar çıkabileceği tahmin ediliyordu. Süren kuraklıkla birleşince, bir yangının hızlı ve önü alınamaz şekilde yayılması için ideal koşullar oluşuyordu.
Yangın 7 Ocak sabahı başladı. Palisades’den görebildiğim Santa Monica dağının yamacında küçük alevler vardı. Kısa süre bu görüntüyü izledim; duman açık mavi gökyüzüne doğru uzanıyordu. Halk bu anları fotoğraflıyordu.
Rüzgarın ne kadar hızlı değiştiğini, köz ve dumanı kasabaya nasıl savurduğunu görüyordum. Alevler öylece kısa sürede Palisades’i çevreledi.
Gerçekten kıyamet gibi bir manzaraydı. Parlak kırmızı renkte Güneş turuncu bir ışık saçıyordu ve küller kar gibi üzerimize yağıyordu.
Eve geri koştum ve tahliye halinde neyi alıp almamam gerektiğine dair plan yapmaya başladım. O dakika ayrılmanın bir anlamı yoktu çünkü tek çıkış yolu olan Sunset Bulvarı trafiğe kapalıydı.
Önce pasaportlar ve doğum belgeleri gibi önemli eşyalarımı topladım. Biraz daha zamanım olduğunu hissediyordum. Evin önünü hortumla ıslatmaya başladım, bu suyun evimin yangına yenik düşmesini önleyeceğini umuyordum.
Sonunda Palisades’in tamamı için zorunlu tahliye emri verildiği duyuruldu. Yangının evimin hemen önündeki sırtlara ulaştığı ve rüzgarın daha da güçleneceğini bilgisiyle endişelenmeye başladım.
Karanlıkta yangınla mücadele etmenin çok daha zor olduğunu bildiğimden, o anda evimi kaybedebileceğimi fark ettim.
Altı aylık hamile olduğum ve evsiz kalabileceğim düşüncesi tokat gibi çarptı.
Çarşamba öğleden sonra mahallemize geri döndük. Basın kartım sayesinde kontrol noktasından geçmemize izin verildi.
Sunset Bulvarı’na ulaştığımızda alevleri ve itfaiye araçlarını, apartman sırasının çevresinde gördük. O anda yüreğime indi.
Arabayı park ettik ve hızla arka tarafa geçtik. Gördüğüm sahne karşısında yumruk yemiş gibi iki büklüm oldum.
Bir zamanlar yaklaşık 20 apartmanın olduğu yerde, halen yanan bir moloz yığını vardı. Yüzleri kararmış itfaiyeciler, evimizi kurtaramadıkları için sürekli özür diliyorlardı. Ben de hıçkırarak ağlamaya başladım, yaptıkları her şey çin onlara teşekkür ettim.
Sonra tüm komşularımı arayıp artık bir evleri olmadığını söylemek zorunda kaldım. Kelimeleri ağzımdan zar zor çıkıyordu.
Yaşadığımız bölgenin yaklaşık %90’ı yerle bir oldu. Her şey gitti. Kelimenin tam anlamıyla artık geri dönecek bir yerimiz olmadığını bilmek gerçekten inanılmaz. Bir evimiz, kütüphanemiz, mağazamız, tiyatro, toplum merkezi yok. Hepsi gitti.
‘Keder ve şaşkınlık içindeyim
Los Angeles’ta yaşayan Miriam Feygenson BBC’ye verdiği demeçte,”Uyuşmuşluk, keder ve şaşkınlık içindeyim. Evim gitti. Telefondan izlediğimiz güvenlik kameralarımızda cehennemi gördük.
“Evimde dijital ortamda bulunmayan şeyler vardı. Örneğin ultrason fotoğrafları, gelinliğim ve küçük kızımın güzel elbiseleri. Sürekli onları düşünüyorum. Böyle şeylere karşı duygusal bir bağım var. Yaşadığım evimle çok gurur duyuyordum ve şimdi o gitti” dedi.
Yangından etkilenen varlıklı Palisades semti sakinlerinden David Latta yaşadıklarını, “Dışarı çıkıp yukarıdaki tepede çok büyük bir siyah duman sütunu görene kadar komşumun beni neden uyardığını bile anlamadım. Sonra, ‘Buradan kaçmalıyız’ dedim kendi kendime” diye anlatıyor.
Bölge sakini Mark Simington, “Sigortanın ödeme yapıp yapmayacağı konusunda çok fazla endişe ve kaygı var. Motosikletimi daha yeni baştan yapmıştım, garajda yanmış bir şekilde duruyor. Çok üzgünüm.
“Dün gece tüm aile fotoğraflarımızı ve birkaç değerli tabloyu çıkarabildik. Kaybettiğimiz tüm eşyaların yerini başka şeyler doldurabilir. Önemli olan sevdiklerimiz…. Bir aileye sahip olmak en önemli şey” diyor.
47 yıldır bölgede yaşadığını söyleyen Jadi Mccurdy, “Dağın alevler içinde kalışını izliyorduk, közler buraya doğru uçuşuyordu. Buradaki evler tutuşmaya başlayana kadar pek fazla değildi.
“Sonra bulunduğumuz yer alev almaya başladı. 47 yıldır buradayım, bu blokta büyüdüm, diğer Altadena yangınlarını gördüm ve buna hiç benzemiyordu. Hiçbiri buna benzemiyordu” diyor.
Sanah Chung, “Hükümetler orman yangınları konusunda daha önceden önlem alıyor olmalıydı. Yangın muslukları boş. İtfaiyeciler ellerinden gelen her şeyi yapıyor, ancak öncesinde daha önleyici bir şeyler yapmamız gerekiyor.
“Bu maddi kayıpla ilgili değil, yaşamdaki her şeyle ilgili. Kendinin ve ailenin tüm eşyaları, her hatıra önemliydi. Bunların hepsini kaybetmiş olmayı kabul etmek zor. Çok üzgünüm. Evlerini kaybeden beş arkadaşım var” ifadelerini kullanıyor.
